Jedziemy na lotnisko i co dalej?

Pierwsze koty za płoty, a my idziemy dalej. „Teraz wyjmij z torebki wszystkie płyny, pamiętasz? Te w tym woreczku strunowym, który dałam Ci ostatnio” – instruuje mnie Bożena. Tak, o tym pamiętałam. Wszystkie kosmetyki mam w małych butelkach po 100 mililitrów, wodę właśnie dopijam (ale pusta butelka wraca do torebki, gdyż za chwilę ma mi się przydać – przynajmniej według Bożenki). Mała kolejka i po chwili docieramy do bramki; tu odbędzie się kontrola bezpieczeństwa. „Wiesz – słyszę – sprawdzą teraz, czy bomby nie wnosimy” – słyszę żart swojej przyjaciółki. Tym razem przechodzimy obie gładko. Z taśmy za bramkami odbieram swoją torebkę, kurtkę, pakuję również woreczek z kosmetykami. No to prawie lecimy!

Czuję się już nieco swobodniej na lotnisku, zatem widząc szyld „Kontrola paszportowa” skręcam w tamtą stronę. Przecież lecimy za granicę! „Zosiu, sierotko Ty moja, a Ty dokąd” – pyta mnie (z anielską miną) Bożena. „Lecimy do Włoch, to kraj w Schengen, podobnie jak Polska. Żadnej kontroli paszportowej nie potrzebujemy”. Po chwili dowiaduję się, że gdybym poleciała do mojego siostrzeńca do Irlandii, musiałabym faktycznie pokazać tam swój paszport. Ale do większości krajów w Europie lecę bez kontroli. Ooo, to nawet wygodne!!

Bożenka nagle ciągnie mnie do małego kranu. „Weź, napełnij swoją pustą butelkę. To pitna woda!” – mówi. No rzeczywiście, smaczna! Na wiszącej nieopodal tablicy Bożena sprawdza jeszcze bramkę, z której pójdziemy do samolotu. Udajemy się tam i wreszcie mamy chwilkę dla siebie. „To wiesz co – proponuje – to może przed moim pierwszym lotem jakąś dobrą herbatkę wypijemy?” Kiedy dopijamy ostatnie łyki w strefie bezcłowej, z głośników zapowiadają nasz rejs. Ustawiamy się w kolejce, po chwili jesteśmy już w autobusie, który ma nas dowieźć do samolotu. Wysiadamy na płycie lotniska, jeszcze tylko parę kroków po schodach i pierwszy raz jestem w samolocie!!

Znajdujemy swoje miejsca, wkładamy nasze torebki podręczne na półkę, zapinamy pasy. Wysłuchuję jeszcze długiego komunikatu o tym, co robić w razie awaryjnego lądowania czy jak założyć kamizelkę. Stoimy jeszcze kilka minut, nagle wciska mnie w fotel, a parę sekund później jesteśmy już w powietrzu. Co za przeżycie!